Atak padaczkowy u chorego występuje najczęściej niespodziewanie i gwałtownie. Osoby będące jego świadkami najczęściej doznają szoku i wpadają w panikę, ponieważ nie wiedzą jak mają się zachować, aby udzielić właściwej pomocy. Zazwyczaj dochodzi do usztywnienia mięśni, wyprężenia całego ciała, a chory najczęściej przewraca się.
Może wówczas dojść do przypadkowego uszkodzenia poszczególnych części ciała. Towarzyszy temu także zasinienie i wykrzywienie kształtów twarzy. Następnie naprężenie stopniowo mija i pojawiają się drgawki: początkowo delikatne, z tendencją narastająca, czasami do gwałtownych.
Często pojawia się piana na ustach, nierzadko o krwawej zawartości spowodowanej uszkodzeniami w jamie ustnej. Słyszalne bywa także charczenie sprawiające makabryczne wrażenie duszenia się.
Wszystkie te objawy powodują wstrząsający obraz, po którym obserwatorzy doznają szoku i nie potrafią się uspokoić. Rzadziej objawy są mniej typowe niż powyższy opis: chory bełkoce, rozbiera się, nieruchomieje lub wpatruje się bezmyślnie w jeden punkt. Zazwyczaj wszyscy dotknięci padaczką tracą całkowicie lub częściowo kontakt z rzeczywistością.
Atak mija po kilku minutach, ale pacjent nie jest wstanie powiedzieć co się w tym czasie wydarzyło. Zdarzają się też stany padaczkowe znacznie przedłużone – 10 lub więcej minut, albo powracające bezpośrednio jeden po drugim. Są to przypadki niezwykle niebezpieczne.