Pojedynczy epizod napadu padaczki zasadniczo nie przesądza o istnieniu choroby. Jednakże drugi i następne ataki powinny wzbudzić zaniepokojenie i skłonić pacjenta do wizyty u lekarza neurologa, a najlepiej epileptologa.
Po przeprowadzeniu szczegółowego wywiadu lekarskiego rozpoczyna się właściwe rozpoznawanie choroby. W pierwszej fazie rozmowy na podstawie objawów i okoliczności lekarz stara się ustalić przyczynę napadu, a także skojarzyć ją z konkretnymi, znanymi objawami chorobowymi.
Następnym etapem jest diagnozowanie choroby przy pomocy dostępnych badań. Wstępną diagnostykę stanowi badanie neurologiczne oraz podstawowe badanie krwi.
Bardziej zaawansowane, dostępne lekarzom metody diagnostyczne to:
EEG głowy, tomografia komputerowa oraz rezonans magnetyczny.
Przeprowadzenie tych badań pozwala ustalić dość precyzyjnie nieprawidłowość w pracy poszczególnych mózgowych ośrodków nerwowych. Czynności bioelektryczne mózgu bada się i zapisuje przy pomocy elektroencefalografu – EEG.
Metoda ta polega na odprowadzeniu i analizowaniu z powierzchni głowy potencjałów elektrycznych. Odbywa się to za pomocą odpowiednich elektrod przyklejanych do skóry głowy.
Potencjały elektryczne z powierzchni głowy wysyłane są do aparatu EEG, który po przetworzeniu, zapisuje je w postaci krzywej zwanej elektroencefalogramem.
U człowieka w fazie czuwania występują dwa główne rodzaje fal – alfa i beta.